Doy (80) woont al zijn hele leven in een monumentale boerderij aan de rand van het Brabantse dorp Oirschot. Het is de boerderij waar hij werd geboren en waar hij wil blijven tot aan zijn dood.

Het woonhuis uit 1930 verkeert nagenoeg nog in originele staat: de voormalige koeienstal, een bakhuis, een vervallen kippenkooi, een hooimijt en ‘t schop*, zijn nu allen in gebruik als opslag. De boerderij ademt de sfeer van weleer. De goei kamer** wordt zelden gebruikt, net als de voordeur. Een olielamp hangt naast tl-verlichting, de po staat naast het bed. Het kloppend hart van de boerderij is de keuken. Daar wordt gekookt, aan de keukentafel gegeten maar ook tv gekeken en bezoek ontvangen.

Doys achterneef Toon en zijn partner Janne willen graag op de boerderij komen wonen. Ze hopen zo de oude boerderij te kunnen behouden en hebben het plan opgepakt om de oude schuur (’t schop*) naast het huis te verbouwen tot een zorgwoning voor Doy.

De film maakt inzichtelijk hoe het Doy vergaat in deze periode van verandering. Hoe moeilijk is het proces van opruimen, loslaten en plaats maken in zijn boerderij voor de jongere generatie?
Hoe vindt Doy – samen met Toon en Janne – balans in het behouden van zijn dagelijkse ritme, routine en rituelen? En hoe vinden Toon en Janne hun plek hierin?
Wat komen ze tegen tijdens het bouwproces? Welke uitdagingen komen er op hun pad t.a.v. regelgeving en bouwvergunningen. Hoe makkelijk of moeilijk maakt de overheid het voor deze initiatiefnemers?

Een film over zorg voor elkaar – van generatie op generatie – in een alsmaar veranderende wereld. Een terugtrekkende overheid vraagt om meer burgerkracht en participatie, in de vorm van mantelzorg die steeds vaker – al dan niet noodgedwongen – voorkomt in Nederland. De meeste mensen kiezen er niet voor deze taak op zich te nemen. Het overkomt ze. Zo niet bij Toon en Janne: zij maken een bewuste keuze.

* schuurtje (de hark staat in het schuurtje in de hoek: de rèèf stao in ut schòp in-t hûukske)
** kamer in boerderij of burgerwoning die alleen bij speciale gelegenheden gebruikt werd.

Doy

Als kind en volwassene hielp Doy (80) op de boerderij van zijn ouders. Hij verzorgde o.a. het transport van de dieren. Tot vijf jaar geleden woonde Doy nog samen met zijn oudere broer Doki, maar die verhuisde naar een aanleunwoning in het dorp. Nu woont Doy alleen op de boerderij.

Doys mentaliteit is er een van hard werken, in zijn eigen ritme en regelmaat waarbij luxe overbodig is. ‘Altijd in beweging blijven, dan roest je niet vast’.
Doy werkt nog regelmatig op het land naast zijn huis in de moestuin. Maar de jaren gaan tellen….

Toon & Janne

Groeien allebei op op de boerderij van hun ouders. Toon (32) in Oirschot en Janne (26) in Best. Wonen op een eigen boerderij – met rust, ruimte en het leven dicht bij de natuur- is hun grootste wens.
Toon is van jongs af aan kind aan huis bij Doy. Toen Doys moeder op leeftijd raakte zorgde Toons moeder voor haar. Nu – 25 jaar later – wil achterneef Toon voor Doy gaan zorgen.

Door de boerderij te kopen en ’t schob tot mantelzorgwoning te verbouwen kunnen beide wensen in vervulling gaan: zorgen voor Doy én een eigen boerderij waar Toon en Janne hun eigen toekomst op kunnen bouwen.

Toon & Janne

Groeien allebei op op de boerderij van hun ouders. Toon (32) in Oirschot en Janne (26) in Best. Wonen op een eigen boerderij – met rust, ruimte en het leven dicht bij de natuur- is hun grootste wens.
Toon is van jongs af aan kind aan huis bij Doy. Toen Doys moeder op leeftijd raakte zorgde Toons moeder voor haar. Nu – 25 jaar later – wil achterneef Toon voor Doy gaan zorgen.

Door de boerderij te kopen en ’t schob tot mantelzorgwoning te verbouwen kunnen beide wensen in vervulling gaan: zorgen voor Doy én een eigen boerderij waar Toon en Janne hun eigen toekomst op kunnen bouwen.

John

Omdat Toon en Janne het heel belangrijk vinden dat de oude kenmerken en bouwhistorische waarde van de boerderij behouden blijft, hebben ze architect John van Lierop gevraagd een ontwerp te maken van de nieuwe woning voor Doy en het bouwproces te begeleiden.
John is gespecialiseerd in de restauratie van (agrarisch) erfgoed.

“Het leven dat nu in de boerderij geleefd wordt is van het uitstervende soort.
Woondecors zoals bij Doy zullen in de komende 10 jaar waarschijnlijk volledig verdwijnen. Door het behoud van oude gebouwen blijven we onze cultuur en onszelf herkennen. Met veel zorg en aandacht blijven waardevolle sporen van de geschiedenis behouden en beleefbaar.”